Schuifelende voetstappen....
Schuifelende voetstappen….
Het boek van de geschiedenis
Kent zwarte bladzijden vol rouw
Met mensonwaardig handelen
Onder de vlag van rood, wit, blauw.
De schuifelende voetstappen
Laten nog steeds hun echo na
In een weerklank zonder einde
Méér dan 7 decennia.
Afgenomen levensruimte
Voor dragers van de Joden ster
Hun lot, wreed en cru bestempeld
In oorlog lijkt de Vrede…..ver.
Een steen spreekt van verandering
Zij zullen nooit vergeten zijn
Hún naam weerspiegeld een bestaan
Als monumentje in het klein.
Onnoembaar is de Eeuwige
Die elke ziel omsluit, omarmt
Vrede in het hart gedragen
Is het SHALOM, dat ons verwarmt.
Achtergelaten sporen....
Achtergelaten sporen…..
De achtergelaten sporen
leveren bewijs van het bestaan
teken van geleefde levens
momenten om bij stil te staan.
Zichtbaar wordt een zwart verleden
gekerfd in onuitwisbaar schrift
een herdenkingssteen met namen
een monument als vrijheidsgift.
In de straten, bij de huizen
daar waar hun leven werd ontwricht
zijn uiteengevallen sporen
terug gebracht, en weer in zicht.
De tijd wordt even stil gezet
voor eerbetoon, en uit respect
SHALOM, tot in de eeuwigheid
waar ware vrede, wordt ontdekt.
Regina Kikkert
Weggevaagde voetstappen....
Weggevaagde voetstappen….
Zomaar, plotseling verdwenen
uit het straatbeeld, uit de tijd,
opgehaald en afgevoerd
een lege plaats, werd werkelijkheid.
De weggevaagde voetstappen
zijn hartverscheurend, vol tragiek,
waar woorden ontoereikend zijn
spreekt dit moment, als symboliek.
Mensen…teruggebracht in “heden”
ontroerd…voelt dit moment van “nu”,
ons samen zijn, en het herdenken
maakt ruimte, voor elk, individu.
Zovelen levens verloren
over de grens van eindigheid,
hun ziel rust bij de Eeuwige
hun SHALOM…. kent vredestijd.
Van een gruwelijk verleden
genadeloos, gedeporteerd,
tot aan hun namen in de steen
uit eerbied, met respect, geëerd.
Stemmen van toen....
Stemmen van toen……
Heldenaren, stadsgenoten,
een man, vrouw, kind, uit onze straat
plots opgehaald en afgevoerd
als gruwelijke oorlogsdaad.
Levensrecht werd afgenomen
een grauwe sluier, dreigend zwart.
Vandaag herdenken we met eer,
hun licht…..gedragen in het hart.
Voor even wordt de tred vertraagd,
verschijnt een beeld, gegrift in steen.
Door stemmen uit het verleden,
klinkt daar hun naam weer, als voorheen.
Het geeft de mens, identiteit,
méér dan een naam of een gezicht,
daar waar de liefde heeft gewoond
komt hun bestaan, vernieuwd in ’t licht.
Zij rusten bij de Eeuwige,
in volledige vredestijd,
daar is het duister verdwenen,
SHALOM…..tot in Oneindigheid.
Regina Kikkert